3 - براى کنترل چشم در اجتماع چه راهکارى را پیشنهاد مى کنید؟ و آثار چشم چرانى چیست؟
اما در باب کنترل چشم: اگر نگاه شما، به صورتِ خیره و عمدى نیست و در اثر برخوردهاى اجتماعى ایجاد مى شود به آن حساس نباشید. اما اگر به صورتى درآمده که گناه تلقى مى شود، براى درمان آن باید مراحلى را طى کنید. در مرحله اول به برنامه زیر به دقت عمل کنید و در عدم تخلف از آن کاملا سختگیر باشید:
1. هر روز صبح بعد از نماز با خداى خود شرط کنید که هرگز نگاه عمدى به نامحرم نکنید و هم از او در این مسیر استعانت جویید.
2. در طول روز کاملا مراقب خود باشید و هرگاه نفس شما را وسوسه کرد، بلافاصله با آن برخورد کنید و جلوى تخلفش را بگیرید.
3. شب بعد از نماز چند دقیقه کنش هاى روزانه خود را محاسبه کنید و در جدولى موارد تخلف یا اطاعت خود را یادداشت کنید.
4. نسبت به موارد عدم تخلف، خداى را سپاس گزارید و در موارد تخلف استغفار و خود را تنبیه و سرزنش کنید و تصمیم جدى‌ترى براىمجاهده با نفس در روز بعد بگیرید. این برنامه را تا مدتى ادامه دهید.
5. نمازهاى خود را کاملا با توجه و حضور قلب و دقت کامل بخوانید. زیرا نماز بزرگ ترین عامل بازدارنده از کژى هاست و میزان قبولى نمازهر کس متناسب با قوت بازدارندگى آن از فحشاست. بنابراین هر قدر نماز بهتر باشد دیگر اعمال نیز بهتر خواهند بود و هر اندازه نماز از حقیقت اصلى اش دور گردد، دیگر کنش ها نیز به ناهنجارى خواهند گرایید.
در خاتمه توجه به یک نکته بسیار ضرورى است و مى تواند انسان را برای کنترل چشم خویش و بازدارى آن از نگاه به نامحرم، بلکه حتى از فکر این گناه باز دارد و آن اینکه آدمى فکر کند و دریابد که از نگاه به نامحرم چه سود و زیانى نصیبش مى گردد و آیا سود آن بیشتر است یازیان آن؟ سود آن لذت غریزى و شهوانى نفس است که البته زودگذر و کوتاه مدت است.
ضرر آن چند چیز است که برخى از آنها عبارت‌اند از قساوت دل، زوال شوق عبادت در روح انسان، ضعیف شدن اراده و از همه مهم‌تر که مورد نظر ما نیز است، مشغول شدن فکر و ذهن و دل انسان بدون رسیدن به هیچ نتیجه مطلوب است. بسیارى از اضطراب ها و غم و غصه ها و تشویش خاطر جوانان در اثر عشق هاى مجازى به وجود آمده و نقطه آغازین آن عشق ها نیز نگاه هاى خارج از محدوده مجاز شرعى است.
حال آیا درک آن لذت زودگذر ارزش مبتلا شدن به این مشکلات را دارد؟
