مبانی اندیشه‌های تربیتی فارابی
سال سوم، شماره اول، زمستان، 1390، صفحه 45 ـ 64
Ma'rifat-i Ākhlaqī, Vol.3. No.1, Winter 2012
چکیده
فارابی در تبیین اندیشه‌های تربیتی خود با الهام از مبانی دین اسلام، انسان را موجودی از خدا و عائد به سوی خدا می‌داند. با توجه به آنکه وی معتقد است اخلاق تغییر‌پذیر و در نتیجه، امری اکتسابی است و از سویی، هیچ فضیلتی برای انسان فطری و طبیعی نیست، و در فطرت هیچ انسانی از ابتدای خلقتش کمال وجود ندارد، در نتیجه، همه افراد را برای رسیدن به سعادت و کمال نیازمند به تعلیم و تربیت به واسطه افعال ارادی می‌داند. وی تحصیل فضایل مختلف را از دو طریق «تعلیم» برای ایجاد فضایل نظری، و «تأدیب» برای ایجاد فضایل اخلاقی و عملی دانسته و طریق دستیابی به سعادت را شناخت سعادت و عوامل آن، خواست و اراده، و عمل معرفی می‌کند. اندیشه‌های تربیتی فارابی تحت تأثیر دیدگاه فلسفی وی بوده و تا حدی انتزاعی است، از این‌رو به نظر می‌رسد چنین دیدگاهی آرمان‌گرایانه و تا حدی دست نایافتنی باشد.
کلیدواژه‌ها: فارابی، سعادت، تعلیم و تربیت و فضیلت.
متن کامل مقاله:
http://marefateakhlagi.nashriyat.ir/node/94
