اخلاق اسلامی: دعا، دعای ابوذر،‌آیت الله گلپایگانی

قنوت
در ملاقاتی که با والد گرامی محضر آیت اللهالعظمی بهجت داشتیم ، سخن از اولیای الهی به میان آمد.حضرت آیه الله ناصری فرموند: من از ابتدای طلبگى، به مرحوم آیه الله آسید جمال گلپایگانی نه تنها ارادت داشتم، بلکه شیفته‌ی حرکات و روش و حتی جملات این مرد الهی بودم و در نماز جماعت ایشان شرکت می کردم. و یادم هست ایشان در قنوت نماز با صدائی آرام و پرطمأنینه این دعا را می‌خواندند: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الْأَمْنَ وَ الْإِیمَانَ بِکَ وَ التَّصْدِیقَ بِنَبِیِّکَ وَ الْعَافِیَةَ مِنْ جَمِیعِ الْبَلَاءِ وَ الشُّکْرَ عَلَى الْعَافِیَةِ وَ الْغِنَى عَنْ شِرَارِ النَّاسِ».
آیت‌الله العظمی بهجت فرمودند: بله این دعای حضرت ابوذر است1 . روایت دارد روزی جناب ابوذر غفاری خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) رسید و ایشان را مشغول صحبت با دِحْیَه کلبی دید؛از این، از آنان فاصله گرفت که مبادا دِحْیَه حرفی خصوصی محضر رسول خدا داشته باشد. در واقع، این فرد که رسول خدا با او صحبت می کرد دحیه نبود، بلکه جبرائیل امین بود به صورت دِحْیَه کلبى. جبرائیل عرض کرد یا رسول الله اگر ابوذر غفاری به ما سلام می‌داد، ما جواب او را می‌گفتیم. یا رسول الله، ابوذر غفاری دعائی دارد که او را در سماوات مشهور کرده و آن دعا این است :
«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الْأَمْنَ وَ الْإِیمَانَ بِکَ وَ التَّصْدِیقَ بِنَبِیِّکَ وَ الْعَافِیَةَ مِنْ جَمِیعِ الْبَلَاءِ وَ الشُّکْرَ عَلَى الْعَافِیَةِ وَ الْغِنَى عَنْ شِرَارِ النَّاسِ».
بالاخره، جبرائیل امین به ظاهر در صورت دِحْیَه کلبی رفت و جناب ابوذر نزدیک آمد. پیامبر (صلی الله علیه و آله) پرسید ابوذر چرا نزدیک نیامدی ؟ عرض کرد: یا رسول الله! شما را با دِحْیَه کلبی مشغول صحبت یافتم نخواستم مزاحم شوم. پیامبر رحمت فرمود او جبرائیل بود نه دِحیَه و می‌گفت: اگر ابوذر به ما سلام می داد، ما نیز جواب می گفتیم. او نیز می‌گفت: تو دعائی می‌خوانی که تو را در آسمانها مشهور کرده است. ابوذر آن دعا را برای آن حضرت خواند اما برای از دست دادن توفیق مکالمه‌ی با جبرئیل بقدری نادم و نگران شد که چند روز نتوانست از منزل بیرون بیاید .