علامه طباطبائى (رحمة‌الله علیه)
مفسر نمونه
علامه در مراتب عرفان و سیر وسلوک معنوى مراحلى را پیموده بود. اهل ذکر و دعا و مناجات بود، در بین راه که او را مىدیدم غالبا ذکر خدا را بر لب داشت و در جلساتى که در محضرشان بودیم، وقتى جلسه به سکوت مى‌کشید، دیده مى‌شد که لب‌هاى استاد به ذکر خدا حرکت مى‌کرد. به نوافل مقید بود و حتى گاهى دیده مى‌شد که در بین راه مشغول خواندن نمازهاى نافله است.
شب‌هاى ماه رمضان تا صبح بیدار بود، مقدارى مطالعه مى‌کرد و بقیه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و اذکار مشغول بود. در قم حداقل هفته‌اى یکبار به حرم حضرت معصومه «علیها السلام» مشرف مى‌شد و در ایام تابستان به زیارت حضرت رضا (علیه السلام) مى‌شتافت. شب‌ها به حرم مطهر مشرف مى‌شد و در بالاى سر مى‌نشست و با حال خضوع به زیارت و دعا مى‌پرداخت.
یادنامه علامه طباطبائى ، ص 131 با تلخیص
